1. U hrišćanskoj tradiciji se demon često prikazuje s jedinim okom posred lica, što simbolizuje prevlast mračnih, nagonskih i strastvenih snaga. Prepuštene same sebi te snage mogu u univerzumu i u čoveku odigrati samo razornu ulogu. Kiklop iz grčkog predanja je iskonska i regresivna snaga vulkanske prirode, koju može da pobedi jedino solarni bog Apolon. U Kiklopu se sjedinjuju dva predanja: ono o kovaču, sluzi Zevsovom i Hefestovom, koji bogovima izrađuje munje, i ono o divljem čudovištu silne snage, što napušta pećine samo kad ide u lov. Ovim mitskim bićima legenda pripisuje tzv. kiklopske spomenike, posebno one u Mikeni, sazidane od golemog kamenja, teškog i do 800 tona. O jednom od Kiklopa, o Polifemu, spomen je u pesništvu: Odisej ga je savladao oslepivši mu oko, jer mu je pojeo drugove i bacio stenu na lađu; lepa Galateja ga je izvrgla ruglu, iako je njegovo veliko bronzano srce izgaralo od ljubavi. Po ovoj legendi je Albert Samain napisao muzičku poemu Polifem, koja je bez većeg uspeha postavljena na scenu pariske Opere.
Slika preuzeta sa sajta: Old World gods
2. Keltska mitologija ne poznaje Kiklopa u pravom smislu te reči, ali vrvi od mračnih likova koji imaju samo jedno oko, jednu ruku ili nogu, a uz to su izobličeni i divovskog rasta. Oni simbolizuju crni ili titanski deo stvaranja, a irska legenda ih poistovećuje s opakim ili paklenim silama. Ti likovi su ipak u trajnim odnosima srodstva s nebeskim ili svetlim bogovima. Neki mogu poslužiti kao prototipovi: jedino oko irskog Balora sâmo je moglo zaustaviti celu vojsku; bog Lug ga ubija kamenom iz praćke. Velški ekvivalent Aspadaden Penkava (Yspaddaden Penkawr) poseduje jednaku fizičku sposobnost, a njegovu kćer je zaprosio Kalču (Kulhwch), koji po funkciji odgovara bogu Lugu. Ukratko, Kiklop ukazuje na moć bogova ili jačinu elemenata, razuzdanu sirovu snagu koja izmiče carstvu duha.
Žan Ševalije, Alen Gerbran – Rečnik simbola