Kentauri su nakazna bića grčke mitologije, kod kojih su glava, ruke i poprsje kao kod čoveka, a ostatak tela i noge kao kod konja.
Žive sa svojim ženkama u šumama i u gorama, a hrane se sirovim mesom; vino ne mogu piti, a da se ne opiju; skloni su otimanju i silovanju žena. Najčešće se pojavljuju u stadima: to je zver u čoveku, neizbrojiva i neiskaziva (DIES, 134).
Kentauri se prema legendi dele na dve velike porodice. Sinovi Iksiona i oblaka simbolizuju surovu, bezumnu i slepu snagu; sinovi Filire i Kluna, od kojih je najpoznatiji Hiron, predstavljaju, naprotiv, dobroćudnu snagu u službi pravednih borbi. Kad je Hiron, zadobivši neizlečivu ranu na kolenu, poželeo smrt, svoju besmrtnost je prepustio Prometeju.
U umetničkim delima lica Kentaura su uglavnom tužnog izraza. Simbolizuju putenu požudu sa svim onim surovim silovitostima koje čoveka čine nalik životinji, ako duhovna snaga ne uspostavi ravnotežu. Kentauri su snažna slika čovekove dvostruke prirode, životinjske i božanske (TERS, 64). Antiteza su konjaniku, koji kroti i pokorava elementarne snage, dok Kentaurima, osim Hironom i njegovom braćom, vladaju nekontrolisani divlji nagoni. Kentauri su ujedno i slika nesvesnog, onoga koje postaje gospodar ličnosti, prepušta je njenim porivima i ukida unutrašnju borbu.
Žan Ševalije i Alen Gerbran – Rečnik simbola
Skulptura na slici: Nedim Hadži Ahmetović – Strelac