1. Bubnjanje se povezivalo sa ispuštanjem prvobitnog zvuka, izvora objave i opštije, sa ritmom kosmosa. Takvu ulogu bubanj ima kao obeležje Šive (damaru) ili budističke Dakini. U ovom drugom slučaju ritam je povezan sa širenjem Dharme, u vezi sa kojom Buda podseća na bubanj besmrtnosti. Damaru ima oblik peščanog sata: zajednička tačka dve nasuprot okrenute kupe je bindu, klica objave, iz koje se razvijaju i odvijaju ciklični ritmovi.
U drevnoj Kini bubanj je povezivan sa vidljivom putanjom sunca i sa zimskim solsticijem što je zapravo isto: solsticij je početak ulazne faze sunčeve putanje, početak rasta janga. Zato bubnjanje prati grmljavinu. U istom se smislu povezuje sa vodom – elementom severa i zimskog solsticija – sa nebeskom mešinom, munjom, mehom, sovom, tj. simbolima koji su povezani sa letnjim solsticijem najvišom tačkom dominante jang. U Laosu se obrednim bubnjanjem priziva Blagotvorna kiša, nebeski blagoslov. Ali zavisno od toga od kojeg drveta i u koje vreme je izrađen, te od saglasnosti sa obredom, njegovo dejstvo može biti korisno ili štetno, jer uticaji koji priziva nisu uvek povoljni. Afričkim bubnjem se, očigledno, slično proziva spuštanje nebeskih darova.
2. Upotreba ratničkog bubnja je takođe u vezi sa grmljavinom i munjom u njenom rušilačkom obliku. U Indiji se zato povezuje sa Indrom.
Bubanj je simbol psihološkog oružja koje iznutra slabi otpor neprijatelja; smatra se svetim, ili centrom snage; grmi kao grom; pomazan je; prizivan; prinose mu darove:
Kaži neprijateljima da nemaju hrabrosti
baci u očaj, o bubnju!
Pobuni, smuti, preplaši, šapćemo mu
dotuci ih, o bubnju!
Nek sa strepnjom u mislima,
u pogledima, u srcu
pretrašen neprijatelj posrće u propast…
To što si od stabla i kože crvenih krava načinjen
za dobro svih klanova,
zastraši neprijatelje, nek zadrhte,
zbuni njihove duše!
…Nek bubnjevi tutnje prostorom
dok odlaze poražene armije neprijatelja,
što su nadirale u maršu!(Attharvaveda, 5-21; VEDV)
Bubanj se poziva na uzbunu i napad; on je sam glas zaštitničkih sila od kojih potiču bogatstva zemlje; To što si od stabla i kože crvenih krava… Bubanj se dovodi u vezu sa bogom rata Indrom koji je, kao Ares i Mars u grčkom i rimskom predanju, istovremeno zaštitnik žetve.
3. Šamani iza altajskih krajeva upotrebljavali su u verskim obredima magične bubnjeve koji ponavljaju prvobitni zvuk stvaranja i uvode u ekstazu. Izgleda da ti bubnjevi predstavljaju dva sveta podeljena crtom; gornji je svet nebeski i smiren ili svet plesa; donji svet je svet borbe među ljudima, lova i skupljanja plodova; bubanj verovatno služi u inicijacijama i naglašave obrede prelaza koji uvode čoveka u sigurnost, čine ga jačim i sretnijim, bližeg nebeskoj moći. Bubanj kao i duhovne barke prenosi iz vidljivog sveta u nevidljivi. Dovodi se u vezu sa simbolima posredništva između neba i zemlje. Šaman izrađuje svoj bubanj granom sa kosmičkog stabla u inicijaciskom snu. Kad god se služi svojim bubnjem, šaman saobraća sa Osom sveta, koja mu omogućuje da prodre u božanski svet. Bubanj ukrašen simboličkim likovima, sam po sebi je mikrokosmos: on je šamanov konj koji ga prenosi na njegovim mističnim putovanjima. On daje ritam magijskim šamanovim seansama; to je u pravom smislu reči instrument ekstaze i opsednutosti (MYTF, 108).
Kod Laponaca bubanj služi za proricanje. Kod starih Samojeda bubanj se nazivao lukom: muzički luk, luk sklada, simbol saveza dva sveta, ali i luk lova koji šamana kao strele baca prema nebu (SERH, 149).
4. Kod Maja Kičea (Maya-Qiuché) bubanj je simbolička predstavlja grmljavine, snaga smrti i plodnosti.
5. U srednjem i istočnom Sudanu životinje i semenke, koji ih jedan bogo donosi ljudima, nalaze se u bubnju. On je simbol plodnosi, seme semenja.
U Africi je pored toga povezan i sa svim zbivanjima u ljudskom životu. On je zvučna jeka života.
Bubanj je prvenstveno afrički instrument, kažu stručnjaci za Crni kontinent, u punom smilsu reči je Logos naše kulture jer se poistovećuje sa ljudskom sudbinom čiji je izraz; ujedno je kralj, zanatlija, ratnik, lovac, mladić u inicijacijskom dobu, a njegov mnogostruki glas nosi čovekov glas sa životnim ritmom njegove duše, sa svim vrtlozima njegove sudbine. Bubanj isto tako sažima i žensku dimenziju čoveka. Poistovećuje se sa sudbinom žene i prati hod njene sudbine. Čudno je i to što se u nekim posebnim delatnostima bubanj rađa sa čovekom da bi sa njim umro (MVEA, 80).
Rečnik Simbola – Žan Ševalije, Alen Gerbran